طراحی پارک شهری

باغ ایرانی طراح و اجرا کننده انواع طراحی فضای سبز شهری ،پارک شهری و… می باشد جهت کسب اطلاعات بیشتر و شروع همکاری با باغ ایرانی با ما در تماس باشید :
 

فضای سبز شهری چیست؟

فضای سبز شهری منطقه ای پوشیده از گیاه درداخل و اطراف شهر ها که دارای دو کارکرد مهم برای شهر می باشد تعدیل دما ،تلطیف هوا وزیبا آفرینی.جامع ترین تعریف. فضای سبز شهری بخشی از فضاهای باز شهری است که در عرصه های طبیعی یا مصنوعی آن تحت استقرار درختان ، گل ها ، چمن ها و سایر گیاهان است که بر اساس نظارت و مدیریت انسان با در نظر گرفتن ضوابط ، قوانین وتخصص های مرتبط با آن برای بهبود شرایط زیستی ،زیستگاهی ورفاهی شهروندان ومراکز جمعیتی غیر روستایی ،حفظ ،نگهداری یا بنا میشود

ضرورت فضای سبز

مهمترین اثرات فضای سبز در شهرها ،کارکرد های زیست محیطی آنها است که ایجاد تعادل بخشی در متابولیسم شهر از یک سو و بالا بردن سطح زیبایی از سوی دیگر ،سبب افزایش کیفیت زیستی شهرها می شوند. در حقیقت فضای سبز ریه های تنفس شهرها به شمار می آیند.

مدیریت فضای سبز شهری

مدیریت فضای سبز شهری در اصل کلیه مراحل ارزیابی ،طــراحی و کاشت متناسب با محـل ،نظارت در حفـظ و نگهداری آن با همکاری مردم می باشد .

نگهداری فضای سبز

نگهداری فضای سبز یکی از اصول اساسی در مدیریت فضای سبز محسوب می شود.در نگهداری سه کار اساسی انجام می شود .
آبیاری
در مناطقی که بارندگی سالیانه کمتر از 700میلی لیتر ویا غیر متعادل باشد باید در ایام خشک آب مورد نیاز فضای سبز را بوسیله آبیاری تامین کرد .

انواع آبیاری که در فضای سبز به کار گرفته می شود

کود دهی

باتوجه به اینکه فضای سبز ما هر ساله یکنواخت و همان گیاه در محل ثابت است نیاز مبرمی به کود دهی دارد کود های اصلی که گیاهان به آن احتیاج دارند عبارتند ازازت ، فسفر،پتاس، کلسیم ،منیزیم وگوگرد و مواد دیگر به مقدار کم مورد نیاز هستند مواد غذای درجه دوم مانند آهن ،روی ،منگنز وغیره را باید تنهادر زمانی که کمبود آن در فضای سبز مشاهده شد اضافه کرد کود های حیوانی دارای ارزش غذایی چندانی نیستند و بیشتر به خاطر بهبود خواص فیزیکی خاک و بالا بردن قدرت نگهداری آب مورد مصرف قرار می گیرند .

اصول هرس و تربیت گیاهان در فضای سبز

بطور کلی هرس عبارتست از قطع کامل یا جزیی شاخه ،ریشه ،پوست ،برگ،گلویا میوه به منظور تحت تاثیر قرار دادن و هدایت نحوه رشد و باروری گیاه
دلایل و فواید هرس

شکل هایی که در فضای سبز بیشتر کاربرد دارد

آلاچیق سازی در طراحی پارک شهری

شکل هرمی در طراحی پارک شهری

مبلمان پارک در طراحی پارک شهری

با توجه به گوناگونی که در فضای سبز مشاهده می شود ما می توانی بطور کلی فهرست نیاز های یک پارک شهری بزرگ را بیان کنیم که بر حسب موقعیت فضای سبز استفاده می شود

مبلمان پارک

نیمکت، زباله دان، تابلوهای راهنمایی، پایه های مخصوص روشنایی، سایبان، مکان پیک نیک ، ورودی وخروجی
ابنیه پارک | کتابخانه ،نمایشگاه ،گالری،آمفی تاتر ،آبنما ،کیوسک های فروش مجلات ،تاسیسات رفاهی ،دستشویی،کافه تریا ورستوران خدمات درمانی وکمک های اولیه
موتور خانه ،گلخانه ،انبار نگهداری وسایل ،نهالستان ،محل تهیه کود وکمپوست ،مکان استراحت مستخدمین پارک

طراحی زمین بازی در پارک شهری

زمین بازی والیبال ،بسکتبال ،تنیس ،بدمینتون ،تنیس رومیزی
نشانه های تجسمی
مجسمه های اساطیر،مشاهیر ،بزرگان وشخصیت های مورد علاقه جوامع ،کتیبه ها ،یاد بود احداث پارک ،سردر های ویژه

طراحی وسایل بازی در پارک شهری

این نوع وسایل تنوع زیاد داشته و متناسب با طبقات سنی تغییر می کند وبا توجه به فرهنگ وسنن هر جامعه این نوع وسایل متفاوت است

طراحی و کاشت گیاهان در پارک شهری

درختان ، درختچه ها ، پیچ های زینتی ،گیاهان پوششی وگل های یکساله وچند ساله غالباَ مهمترین عناصر در محوطه سازی و طراحی فضای سبز به شمار می روند. انتخاب ،بکار گیری و نگهداریاز این گیاهان سه عامل اساسی در کارایی فضای سبز هستند که باید همواره توسط طراح مورد توجه قرار گیرند . بنابراین نکته بسیار مهم در طراحی فضای سبز انتخاب گیاهی است که بتواند بیشترین کارایی ممکن را با حداقل نیازبه نگهداری فراهم آورد .نکته دیگر استفاده از گیاهان مناسب با توجه به نیاز های مختلفی است که طراح با آن روبرواست در فرایند طراحی کاشت ،توجه به نوع گیاهان و نحوه قرار گرفتن گیاهان نسبت به یکدیگر در جهت رسیدن به یک طرح زیبا وکارا ضرئری به نظر می رسد .

راهکار های که در طراحی پارک شهری

طراحی فضاهای سبز شهری اصولاً جانمایی و مکان یابی مناسب انواع فضاهای سبز شهری نیز می بایست توسط طراحان شهری در حین تهیه ی انوا طرح های توسعه شهری انجام بگیرد. درمکان یابی و همچنین طراحی فضاهای سبز شهری علاوه بر پارامترهای استانداردها و ضوابط و مقررات طراحی، می بایستبه منظور پایدار سازی آن ها حتماً به مسائل جمعیتی و اجتماعی و فرهنگی نیز توجه کافی مبذول داشت، زیرا مکانی کهمورد اقبال و استقبال مردم قرار نگیرد، قطعاً ناپایدار بوده و به مرور متروکه خواهد شد. در این مقاله از دیدگاه مسائل اجتماعی و جمعیتی به موضوع طراحی پارک ها و با هدف آشنایی بیشتر مهندسان معمار و شهرساز، دانشجویان معماری وشهرسازی و همچنین دانشجویان مهندسی فضای سبز و سایر کارشناسان و متولیان امور پارک ها و فضاهای سبز شهری،پرداخته خواهد شد. در ابتدای مقاله نیازهای اجتماعی و فرهنگی مراجعین به پارک ها به تفکیک سن و جنس گروه های اجتماعی آورده شده و پس از آن توقعات و انتظارات مراجعین به پارک ها منتج از پرسشنامه ها بررسی شده است. در انتها نیز مهم ترین نتیجه ای که از مطالعات حاضر قابل ارائه می باشد این است که در طراحی پارک ها و فضاهای سبز شهری توجه به نیازها و توقعات و انتظارات اجتماعی، فرهنگی و روانی استفاده کنندگان بسیار مهم تر از نیازهای اکولوژیبک و فیزیکی مردم شهرها می باشد و طراحان و مهندسان معمار می بایست در طراحی پارک ها در هر شهر و منطقه ای این مسئله را از ابعاد گوناگون مطالعه نموده و در طرح هایشان لحاظ نمایند تا نهایتاً طرح موفق تر و پایدارتری ارائه دهند.
اهمیت احداث پارک‌ها در محیط‌های شهری از آن رو که در تلطیف هوای شهرها و افزایش کیفیت آنها و در نتیجه عملکرد اکولوژیکی شهرها مؤثر می‌باشند. اقدامی لازم و ضروریست که خوشبختانه طی سال‌های اخیر به دلیل تبییت اهمیت، آنها در جامعه گام‌های مؤثری از سوی مسئولین برداشته شده است. یقیناً به پارک‌ها در هر زمان و مکان که فرصت و استعداد آن وجود داشته باشد، نیازمندیم. پارک‌ها فرصتی برای بهسازی شهرها و تأمین کننده زیر ساخت‌های سبز و سرآغازی جهت بهبود اکولوزیک شهرها و ایجاد ساختاری پایا و استخوان‌بندی مناسبی برای آنها به شمار می‌روند.
امروزه پارک‌ها در محیط‌های شهری فقط برای قدم زدن، دیدن و دیده شدن و محل پیک‌نیک به صورت یک صحنه نمایش و یا تنها به عنوان یک منظره و دورنما احداث نمی‌شود، بلکه با کارکردها، عملکردها و فعالیت‌های متنوع اکولوزیکی و فرهنگی و جهت پاسخ‌گویی به نیازهای افراد در سنین و گروه‌های مختلف متمایز می‌شوند، لذا طراحی پارک‌ تنها شامل طراحی فرم، عملکرد و ساختار و حتی فضا نمی‌شود. بلکه پارک‌ها محل تجلی تجربه مردم، زندگی موجودات، فرایندهای خود. سازمان دهنده طبیعت، توانایی دادن به اجتماع وتوانمند شازی استفاده کنندگان است، که به هویت و سرزندگی بخشیدن به مکان و محل زیستن کمک خواهند کرد. اما ضابطه و الگوی مشخصی که نسبت این فضاها را تعیین نماید و یا چگونگی استقرار کاربری‌ها را در داخل پارک‌های شهری مشخص می‌سازد، تاکنون به صورت جدی تعیین نگردیده است، فقدان چنین ضابطه و الگویی باعث شده تا عملکرد فضاهی مختلف پارک‌ها در ارتباط با موقعیت محل و سلسله مراتب شهری آنها از تناسب و توازن متعادل پیروی ننماید و در مواردی نیز کمیت و کیفیت عناصر سازنده و فضاها، با فرهنگ و آداب و رسوم مردم متناسب نمی‌باشند. د رچنین شرایطی است، تعیین اصول وضوابط مشخصی برای طراحی پارک‌ها می‌تواند پاسخ‌گوی بسیاری از کاستی‌های موجود باشد تا ضمن ترسیم چهارچوب کلی پارک‌های شهری، در صورت امکان تمهیدات بهسازی پارک‌های موجود در سطح شهرها را نیز فراهم آورد.